O mnie

Od zawsze wiedziałam, że moja droga zawodowa będzie związana z dziećmi; zajmowanie się całym młodszym kuzynostwem i organizowanie im czasu przychodziło mi tak lekko i naturalnie, że po latach wybór kierunku kształcenia nie budził u mnie większych wątpliwości. Decyzja o tym, że będą to przede wszystkim dzieci ze specjalnymi potrzebami, dojrzewała we mnie stopniowo.

Na samym początku studiów z pedagogiki specjalnej szczególną fascynację wzbudziły we mnie dzieci ze spektrum autyzmu. Pierwsze doświadczenia w pracy z nimi zdobywałam, uczestnicząc w domowych programach Son-Rise dwójki chłopców z autyzmem. Program ten, znany również jako terapia Metodą Opcji, bazuje na szacunku i bezwarunkowej akceptacji dziecka i koncentruje się na budowaniu relacji z nim podczas wspólnej zabawy. Fundamentalną kwestią w metodzie jest przyjmowana przez nas postawa. Przekonałam się wtedy, że ten nurt terapii autyzmu jest zgodny ze mną i moimi wartościami, mimo że w tamtym czasie w Polsce zdecydowanie prym wiodła terapia behawioralna.

Choć obecnie nie pracuję już tą metodą, to jednak w dalszym ciągu jej podstawowe założenia przyświecają mi w kontakcie z każdym dzieckiem, z autyzmem czy bez. Śmiało mogę powiedzieć, że kilkuletnia przygoda z Metodą Opcji była jednym spośród kluczowych doświadczeń kształtujących mnie jako pedagożkę, ale i jako człowieka.

Jako że autyzmowi (który stał się moją pasją na wiele lat) niemal zawsze towarzyszą problemy natury sensorycznej, toteż jakiś czas po ukończeniu studiów postanowiłam poszerzyć swoje kwalifikacje i zdobyłam uprawnienia terapeutki integracji sensorycznej. Na przestrzeni 11 lat mojego życia zawodowego uczestniczyłam także w wielu kursach i szkoleniach, m.in. z zakresu terapii ręki, integracji bilateralnej, terapii niedyrektywnej w autyzmie oraz alternatywnych i wspomagających metod komunikacji (AAC).

Doświadczenie zawodowe zdobywałam w przedszkolach (ogólnodostępnym, integracyjnym oraz terapeutycznym), szkołach (specjalnej dla dzieci z autyzmem i ogólnodostępnej) oraz w gabinetach terapeutycznych. Obecnie pracuję głównie jako terapeutka integracji sensorycznej i zdecydowanie mogę powiedzieć, że praca jest moją pasją. Mam przekonanie, że wyzwania o podłożu sensorycznym są w wielu przypadkach tym brakującym elementem układanki, gdy próbujemy zrozumieć dziecko i jego trudności.

W mojej pracy z drugim człowiekiem ważne są dla mnie takie wartości, jak akceptacja, szacunek, empatia, otwartość, zrozumienie. Czerpię inspirację z podejścia Jespera Juula, Rodzicielstwa Bliskości, Porozumienia bez Przemocy, Self-Reg, pedagogiki Marii Montessori. Bardzo cenię sobie także publikacje Hanny Olechnowicz oraz Temple Grandin.

Moja perspektywa jako pedagożki i terapeutki dziecięcej uległa dość znacznej przemianie w momencie, gdy sama zostałam mamą – i to mamą dziecka, które z uwagi na wcześniactwo i hipotrofię (zahamowanie wzrostu płodu) załapywało się do grup ryzyka wielu zaburzeń rozwojowych. Dotarło do mnie wtedy dużo wyraźniej niż dotychczas, że to nie specjaliści, a RODZICE są największym bogactwem dziecka, także w sytuacji (a może szczególnie wtedy?), gdy dziecko mierzy się z różnego rodzaju wyzwaniami rozwojowymi. Jednocześnie rodzicielstwo to nie jest bułka z masłem; mnie samą bardzo zaskoczyło, jak skrajnie innym doświadczeniem jest bycie mamą w porównaniu do zajmowania się dziećmi zawodowo. W pewnym momencie postanowiłam, że poza pracą bezpośrednio z najmłodszymi chcę również wspierać rodziców, którym przypadło w udziale macierzyństwo/ojcostwo trudniejsze od (i tak trudnego) standardowego . „Rodzicielskie wyzwania” to właśnie realizacja tego postanowienia:)

Mam silne przekonanie, że otaczanie wsparciem (merytorycznym i emocjonalnym) rodziców ma ogromne przełożenie na to, jak pomocni będą oni dla swoich dzieci, a także – co równie ważne – jak będą czuli się w swoim rodzicielstwie. Chcę mieć swój wkład w to, byście Wy – rodzice „trudnych” dzieci – czuli się zaopiekowani, pewniejsi siebie w swej matczynej/ojcowskiej roli, spokojniejsi i wystarczająco kompetentni, by skutecznie pomagać im stawiać czoła trudnościom.